Met Lesley de wouden in..

"aangenaam"zei lesley.Hij stond op en keek naar Nuka.Hij glimlachtte kort.

Dair zat op een heuvel boven de drie andere. Vooral de Hunter jongen intereseerde Dair.
De naam Lesley had hij horen vallen. Hij zocht naar een verband waarvan hij hem had kunnen kennen maar kon niks vinden. Zijn klauwen waren hem zeker opgevallen. Dat soort klauwen konden vast mooie wonden achterlaten... Ineens zag Dair het verband. Ergens had hij het gevoel dat deze Hunter Cèline had aangevallen.

Nuka schrok en viel achteruit. Ze kroop nog wat verder achteruit en keek naar de twee. Ze was geschrokken door de reactie en keek nu naar Collet. En daarna terug naar Lesley, die nu een stuk aardiger probeerde te doen. Snel sprong ze op en rende weg. Enkele bomen verder greep ze een laaghangende tak en kroop in de boom, tussen het gebladerde.

Collet schrok en rende achter Nuka aan. Ze kwam naast Nuka tevoorschijn en keek haar aan. ''niet bang zijn Nuka, hij deed niks, eh tis moeilijk te begrijpen dat weet ik..'' zei ze zacht en zuchtte.

Nuka staarde naar haar handen en het armbandje en luisterde zwijgend naar Collet. Ze had nooit nog hunters of vampieren vertrouwd, maar nu ze wist dat Collet haar zus was begon dat gevoel te veranderen. Ze keek plots met betraande zwarte ogen naar haar zus en besefte dat ze enorm blij was geweest toen ze wist dat ze een zus had. Alleen kon Nuka haar gevoelens niet laten zien. Ze kroop dicht tegen collet aan op zoek naar veiligheid.

Collet sloeg haar arm om haar heen. ''stil maar...'' zei ze zacht en veegde haar tranen weg. Collet was altijd erg zorgzaam tegenover jongere en zeker tegenover haar zusje die ze eindelijk terug had. Corrine kwam aangelopen en sprong moeizaam naar boven. Even later zat ze ook op de tak en liep voorzichtig naar Nuka toe. ''hey.. ik ben Corrine, ik was het katje van jullie weetje nog? Alleen ik was weggelopen..'' zei Corrine zacht tegen Nuka.

Lesley keek in de ogen van Dair.Hij herkende zijn gezicht.Van de droom van Céline.Hij keek weer naar de twee en sprong behendig in een boom.

Nuka keek langzaam op naar Corrine. Ze wist niks te zeggen, ze herinnerde het zich niet meer. Voorzichtig stak ze haar hand uit naar het katje maar durfde het niet aan te raken. Ze was bang dat bij de eerste aanraking ze alles van die ene vreselijke dag weer voor zich zou zien. Nuka maakte van haar uitgestoken hand een vuist en trok het snel terug naar zich toe.

Lesley sprong naar de top.Hij keek naar he heuvel waar dair op stond.Zijn klauwen verdwenen.

''Corrine wil je ons even alleen laten? Nuka heeft even wat rust nodig..'' zei Collet zacht tegen Corrine. ''oke, ik ga beneden wel even wat spelen ofzo..'' zei Corrine en lachtte zachtjes. Ze was in een vrolijke bui en sprong weer naar beneden. Collet keek even naar Corrine en daarna weer naar Nuka. ''je zult wel aan andere hunters gaan wennen..'' zei ze en glimlachtte lichtjes naar haar.

"ik zal weggaan"zei Lesley die in de boom zat.Hij hield Dair strak in de gaten.Hij gromde kort.

Dair had alle bewegingen van Lesley gevolgd. Met een grote onmenselijke sprong was hij bij hem. Zijn ogen blauw en zijn tanden niet zichtbaar. Dair wou laten zien dat hij hier niet was om te vechten maar om te praten. ''Waarom moest je mij hebben?'' vroeg hij. Dair hield zich tegenover Lesley nu een beetje van de domme. Hij wou de verklaring uit Lesley`s mond horen niet zijn eigen.

"Ik wil jullie uitroeien tenzij jij me kunt overtuigen dat jullie, vampiers beter zijn...dan sluit ik me bij jullie aan"zei Lesley.Hij had hem al gezien en het verbaasde hem niet van zijn sprong.Hij was niet snel te overtuigen maar als Dair het deed dan zou hij zich aansluiten.

Nuka bleef nog even bij Collet zitten en keek toen naar de twee. 'Lesley.' zei ze stil maar hoorbaar. 'Doe Dair geen pijn.. uit zijn mond komen wonderlijke histories.' een zacht glimlachje speelde om haar lippen maar verdween al snel weer.

Collet keek ook naar de twee. ''Nuka heeft gelijk.. Dair is niet zoals de vampiers die onze ouders hebben vermoord..'' zei Collet zacht en zuchtt even.

''Dan vrees ik dat wij geen vriendschap kunnen sluiten. Als dat is wat jij zoekt'' zei Dair. ''Wij zijn niet beter, maar anders. Wij zijn op onze eigen manier uniek in deze wereld net als jullie. Het gat dat onze voorouders maakte hebben wij alleen maar op verdeer gebouwd totdat we niets beter waren dan zij. Zij hebben ooit de fout gemaakt om elkaar als schuldige aan te wijzen in een ver verleden. Laat deze generatie, onze generatie niet diezelfde fout maken. Laat ons leren van het verleden. Anders zijn al die slachtoffers zowel Hunters als Vampieren voor niets gestorven'' zei hij.

"mij goed"zei Lesley.Hij liet zijn klauwen verschijnen."ik heb een aanbod gedaan en jij hebt het afgeslagen.Mij goed".Hij keek naar Dair.