Hmm nieuw en liever alleen

Céline liep wat over het plein.
Ze was een vampier,maar ze was wat anders.
Ze was meestal niet gemeen
alleen als ze werd aangevallen.
Ze ging zitten en zette haar capuchon op
ze wilde liever niet te hard herkent worden...

Dair lag bovenop een enorm rotsblok. ij lag met zijn handen onder zijn hoofd naar de lucht te staren. Ineens hoorde hij andere voetstappen. Dair draaide zich op zijn buik en schoof naar de rand van het rotsblok. Daar zag hij een meisje lopen ongeveer zjn leeftijd schatte hij. Met zijn kin leunend op zijn armen keek Dair naar het meisje. Met die capuchon op was het moeilijk te zien of een een Hunter of Vampire was.

Céline voelde een aanwezigheid
ze zuchtte,ze keek uit haar ooghoeken naar Dair
ze bleef zitten en keek wat rond
verder was er niemand meer
gelukkig dacht ze

Dair ging overeind zitten en sprong met een onmenselijke sprong van het grote rotsblok af. ''Hoi'' zei hij droog terwijl hij met zijn handen in zijn zakken ongeveer twee meter van het meisje afstond. Ze zag er niet uit als Hunter maar ja dat was moeilijk te zien met die capuchon.

Céline keek op
"oh hoi"
ze glimlachtte een beetje
ze keek naar hem

''Als ik zo grof mag zijn om het te vragen. Wat doe je hier. Op het plein bedoel ik, bijna niemand komt hier meer'' zei Dair met zijn gebruikelijke zachte charmante stem. Hij keek het meisje aan met zijn heldere blauwe ogen. Een lichte bries speelde met haar capuchon en zijn haar.

Céline zuchtte eventjes
"ik blijf liever alleen...anders word ik toch aangevallen"
ze keek even naar de grond en dan weer naar hem
ze keek naar zijn ogen
zo mooi blauw

''Hmm ik ken dat'' zei Dair en keek even opzij. Het was even stil tussen de twee. ''Maar hoe dan ook mijn naam is Dair aangenaam'' zei hij en keek weer naar het meisje.

Céline glimlachtte zacht
"ik heet Céline"
ze deed haar capuchon af
ze vertrouwde hem

(moet gaan doeii,weet ni of ik er morgen kan zijn mag door slecht rapport
alleen als ze het zeggen dus doei)

(laters)

''Aangenaam Celine'' zei Dair. Hij was een beetje tegenover haar gaan zitten en zei niets. Hij merkte wel dat de wind steeds harder ging waaien. Er is toch geen storm op komst? Niet nu dacht hij zuchtend. Dair hield niet bepaald van de zon maar nog minder van regen.

Stassi loopt het plein op en loopt snel verder langs ze....
Stassi denkt hopelijk willen ze niet vechten.....
Ze springt snel op een rotsblok en keek verdrietig naar de lucht.....

Edward zat op een bank.Hij had zijn ogen gesloten.Hij dacht na en zijn wenkbrauwen fronsten.Zijn mondhoeken stonden neutraal.Hij opende zijn ogen en zag een aantal mensen.Hij had geen zin om naar ze toe te stappen.Maar als ze naar hem kwamen was dat geen probleem voor hem.

Stassi sprong van de rots af en komt naast de bank waar Edward zit op de grond.
Ze kijkt hem aan met een strakke blik en loopt dan rustig verder.
Springt op een andere rots en gaat relaxed liggen.

Edward keek naar Stassi om.Hij slaakte een zucht en ging onderuitgezakt op de bank zitten.Hij dacht even aan niets en hij sloot zijn ogen weer.Hij geeuwde kort.

Stassi grinnikte en keek naar de lucht.
Opeens gaapt ze.....
Ze pakt haar ster en krast wat in de steen en zucht.

Edward's ogen keken weer naar Stassi.Hij zette zich weer recht en wreef even in zijn haar.Hij onderdrukte een geeuw en bleef naar Stassi kijken.Hij wist niet waarom.Hij deed het gewoon.

Stassi kijkt naar de wolken en is er niet met haar gedachten bij.....
ze zwiept rustig met der staart en kijkt naar Edward.
kijkt dan snel weg en slijpt haar ster weer....
ze denkt waarom kijkt hij mij aan.....???

Edward bleef naar haar kijken.Zijn blik was gericht op haar staart.Hij zuchtte kort en zette zich comfortabel op de bank.

Stassi rekt zich uit....
en gaat naar achter liggen en is wel op der hoede.
ze voelt nog steeds dat Edward naar der kijkt....
denkt wat moet hij van mij....

Edward stond op en liep naar Stassi toe.Hij deed dat op rustige,zelfverzekerde zin.Hij rekte zich uit en keek naar Stassi "hallo".

Stassi keek op en ging recht op zitten....
"ooo hoi.... wie ben jij???" kijkt hem aan met een glimlachje
Doet der haar achter der oor en kijkt even naar de grond en kijkt weer naar Edward.

Jelisa stond op de eerdere steen waar Dair in het begin op had gelegen. Ze had even naar de Hunter en de Vampier gekeken. Maar Jelisa`s blik ging al gauw naar de wolken die steeds donkerder werden. Storm op komst? dacht ze. Haar lange leren jas waaide een beetje op waardoor haar zware kisten met stalen neuzen goed te zien waren.

"Edward"zei Edward op een rustige toon.Zijn haar waaide even op vanwege de wind.Hij keek naar Stassi,er was een kleine glimlach op zijn gezicht waarneembaar.

Stassi's oren bewogen heen en weer....
ze legt haar staart om zich heen "aangenaam..."
ze kijkt rustig naar de lucht "het is koud...."
en ze glimlacht even naar Edward.

"wie ben jij?"vroeg Edward op een vriendelijke toon."Inderdaad frisjes".Hij glimlachtte kort en keek naar de lucht.