Azura wandelde rustig rond, en ze kijkt wat verveelt om haar heen. Haar ogen had ze
dan naar de grond gericht, en ze zucht heel even diep. Toch voelde ze de koude sneeuw
tegen haar tenen komen, en ze grinnikt dan ook heel even. Ja, ze had niet echt gepaste
schoenen om hier te lopen, maar dat kon haar niet echt iets schelen. In de verte zag ze
plots een jonge man staan, en ze kijkt hem even aan. Dan stapt ze gewoon rustig verder,
en ze kijkt weer om haar heen. Dit eerder omdat ze wilde voorkomen om gevolgd te
worden, en ze zucht dan weer maar deze keer van opluchting.