Uitrusten en nadenken

Tasunke keek zo onschuldig mogelijk. "Ach, dat kan me nu niks schelen." Zei hij. Hij hoefde niks meer te vrezen. Hij lachte. "Of precies de goede," Zei hj tegen Dair. "Waar is je dochtertje? verdwenen?" Vroeg hij met een grijns.

''Lara?'' zei Dair verbaasd.
''Waar is ze, waar is mijn dochter'' riep Dair en greep Tasunke vast.
Hij smeet hem tegen de muur.

Tasunke voelde de klap en viel op de grond hij stond op. "Hunterring, is alles wat ik zeg!" Zei hij tegen hem. Toen verdween hij naar de hunterring om te zien wat de hunters met haar zouden doen.

Dair gromde en keek hem even na. Hij greep het zwaard van Jelisa.
''Ik geef hem terug'' zei hij tegen haar. Daarna rende hij weg.
Op weg naar de Hunterring.

Adira keek de schouwspel met open mond aan. Een vampier met een dochter? Het deed haar haast aan haar leermeester denken, die zijn dochter moest opgeven om haar een leven te garanderen.
Adira keek de rest van het gezelschap aan.
Wel, jullie mogen hier zolang jullie willen blijven, onder een voorwaarde - niemand anders mag van het bestaan van deze plek weten, zei ze.
Ze dronk haar glas leeg, pakte haar rugzak op, stopte Athanate erin en verdween door de luik.