Nadenken over vanalles

Azura liep wat rond tot ze plots bij de warmwaterbronnen kwam, en ze kijkt dan
ook heel even om haar heen. Ookal had ze geen handdoek of niets anders mee
het kon haar niet schelen, en ze deed haar kleding uit waarna ze dan het water
instapte. Het warme water deed wel een beetje goed, en ze sluit dan ook even
haar ogen. Toch is ze nog steeds erg alert, en ze zal dan ook zichzelf verdedigen
als er een hunter in de buurt is of iets in die richting.

Relaxed dacht ze wat na over Devon, en ze glimlacht heel even voor kort. Het
leek wel of ze verliefd was geworden op hem, en toch zou ze er geen spijt van
tonen. De kus die hij haar terug gegeven had, was een fijn gevoel toen. Hoewel
ze dat liever voor haarzelf hield, aangezien ze niet wist wat Devon ervan vond.
Haar ogen sluit ze dan ook weer, en ze geniet van het warme water. Voorlopig
was ze nog veilig, en dus moest ze zich geen zorgen maken. Totdat ze plots iets
hoorde waardoor ze even haar ogen open deed, om te kijken wat er aan de
hand was.

Ze zag niets dus deed ze haar ogen weer dicht, en ze geniet dan ook gewoon
weer verder. De gedachten gingen allemaal naar Devon en Damian, maar ook
naar haar ouders die ze heel erg mistte. Dan zorgt ze ervoor dat haar haren
over haar schouders hangen, en ze kijkt weer voor kort om haar heen. Dit keer
was het een beetje te stil in haar buurt, en ze begon zich wel wat zorgen te
maken.

''Lekker rustig is het hier he'' klonk er opeens een stem uit het niets. Dair zat bovenop een rots. Hij had er eerst tussenin gezeten omdat hij vanaf daar prima uitzicht had op de wouden waar de meeste Hunters zaten. Dair had dus niet gezien dat Azura zich had uitgekleed maar had wel gehoord dat ze in het water was gestapt. Dair zat bij de rotsen omdat hij wachtdienst had en was op de rots waar hij voor had gezeten geklommen en keek nu naar Azura.

Azura hoorde plots een stem, en ze schrok zich zowat te pletter. Even kijkt ze om naar
de persoon, en ze merkte dan pas op dat het de Dair was. Even glimlachte ze zacht, en
ze kijkt dan om haar heen. "Ja het is hier wel rustig, en wil je me niet meer zo doen
schrikken?" Zei ze even lachend tegen hem, en toch zorgde ze ervoor dat haar lichaam
onder het water bleef. Even kijkt ze hem aan, maar ze geniet wel lekker van het warme
water.

"Ik wist eerst niet waar ik naartoe ging, en ik kwam dan hier gewoon uit." Zei ze met
een vriendelijke glimlach, maar toch zal ze niet uit het water gaan. Het water was veel
te goed om er nu al uit te gaan, en hier kon ze tenminste ook wat nadenken over haar
verleden, en niet te vergeten ook over Devon. Alweer siert er een glimlach op haar gelaat,
en ze kijkt even kort naar hem.

''Sorry macht der gewoonte'' zei Dair. Hij was veel relaxter dan toen in Delia merkte hij zelf. Misschien kwam het omdat hij in zijn eigen vertrouwde omgeving was. Of misschien omdat hier weinig andere waren. ''Als je je te ongemakkelijk voelt dat ik hier zit wil ik me best omdraaien hoor'' zei Dair. Het was ook wel erg onbeschoft wat hij deed.

(Damn ik moet weg. Ik moet zo naar m`n werk)

Azura kijkt hem met een glimlach aan, en ze kijkt dan heel even om haar
heen. "Nu maar hopen dat ik niet weer achtervolgt ben." Zei ze heel erg
zacht bijna onhoorbaar, en ze luisterde dan naar zijn andere woorden.
"Je hoeft je niet om te draaien hoor, en zo ongemakkelijk voel ik me er
niet bij." Vertelde Azura dan met een vriendelijke glimlach, en ze kijkt
hem gewoon rustig aan.


(Ok tot een andere keer. Sorry voor weinige post)