Rustig bij de waterval......

Stassi deed der haar goed...
"dat jongens niet op hun uiterlijk letten kan ik niks aan doen..." ze grinnikte.
ze duwde nu expres Tasunke ook van de rots het water in...
ze zei droog "nu ben je ook weer schoon " ze lachte.

'Nou lekker,nu zit me haar helemaal niet.' Zei hij, en begon te nep huilen.
hij veranderde in een wolf en rende terug naar Stassi.
Hij schudde zich expres uit bij Stassi zodat ze ook nat was.
Hij werd weer een mens.
'Hah.' Zei hij.

Stassi schrok van het koude water...
"nou moet ik weer m'n haar op nieuw doen..." ze ze plagend.
ze keek in het water en deed der haar weer goed....
ze kwispelde en der oortjes bewogen alle kanten op.

Kovu rolde met zijn ogen. ''oke tortelduifjes jullie willen dus alleen zijn, mij best later..'' zei hij kort tegen hun en veranderde in een mens. Hij sprong van de rots af en liep rustig weg.

Hij lachte.
Werd weer een wolf en rekte zich uit.
'ik ga even me poten strekken.' Zei hij.
en hij liep naar de bergen om rond te rennen.

Stassi keek hem na....
"doe nou niet zo ongezellig... we waren elkaar alleen maar aan het vervelen...."
ze zei expres commanderend "blijf..." ze glimlachte....

Lesley zat wat verderop op een steen met zijn oor te spelen.Hij geeuwde en sloot zijn ogen.

Tasunke ging meteen zitten.
Hij keek om.
'Wat...?'Zei hij.
'Niemand commandeert Tasunke !.'' Zei ze.
Hij rende op haar af en duwde haar om met zijn poten op haar schouders.
'Haha.'Zei hij.
'Dus ik moet blijven ?'

Stassi schrok een beetje en duwde hem van der af...
"ja.... jij bent mijn hond nou goed..." ze grinnikte.
ze zag Lesley zitten en zei "hooi Lesley " ze glimlachte en keek toen weer naar Tasunke...
ze zwiepte met der staart en der oortjes bewogen...

'Heey Lesley !.'' Zei hij.
'Lesley ben je ook een wolf ? Les?'Zei hij.
'Ik ben zo terug Stas.'Zei hij.
En rende naar de bergen.

(ik ben gwn bij me eigen topic.Rondrennen.)

Stassi keek hem na.
"oke...." riepte ze er nog achter na...
ze speelde wat met der staart en keek naar Lesley en toen weer naar het water....
ze zuchte diep en dacht waarom moest het uit tussen mij en Edward hij haat me nu zeker....???

Tasunke liep naar Stassi.
Gaf haar voorzichtig een kusje en ging naast haar zitten.

Stassi werd een beetje rood.
ze kuste hem terug en glimlachte....
ze kwispelde en had haar oortjes naar hem toe gericht.

Tasunke keek naar zijn poot,zijn wond was totaal verdwenen.' Kijk Stassi,Mijn wond is weg.'
Stomme Dair.... Mopelde hij.

Stassi keek naar de plek waar de wond zat...
"gelukkig..." ze glimlachte en omhelsde hem.
ze werd een beetje rood....
ze dacht dat Céline al een kind krijgt....

' Is er iets,je kijkt zo raar.' Zei hij tegen Stassi.Hij keek naar haar.Haar wonden waren ook al bijna weg.Gelukkig Dacht hij.

Stassi keek naar hem....
(ze had geheugenverlies van dat ene)
"ik ken jou niet.... en ik ben toch jou vriendin...???" ze zuchte.
ze keek even naar de grond.
ze zwiepte met der staart en der oortjes hingen slap.

' Ja dat ben ik...'zei hij.' Probeer eens terug te denken aan toen we net samen waren,aan Edward die je heeft begrogen,aan mij...aan iedereen die je kent,aan Celine.' Zei hij.Hij keek naar Stassi.

Stassi keek hem onbegrijpend aan.
ze dacht aan Céline enzo maar ze kon niks bedenken....
"ik ken geen Céline en ook geen Edward en jou ken ik ook niet...." ze zuchte diep.
der staart hing treurig en der oortjes hingen plat.

Tasunke zuchtte.Dit is hopeloos,ze komt nooit meer terug en daar moet ik maar aan wennen. Tasunke voelde tranen achter zijn ogen prikken.Hij voelde nu een traan over zijn wang rollen,en nog een en nog een,zo volgede er meer een hij begon echt te huilen.

Stassi keek op.
ze keek snel naar Tasunke en schrok...
"wat is er..." ze legde der hand op z'n schouder en keek bezorgd.
der oortjes hingen slap en der staart ook.....

Tasunke snikte,het maakte toch niks uit...Tranen bleven maar doorrollen en langzaam beseft hij dat de oude Stassi nooit meer terug kwam.Hij snikte nog een keer.'De...S..Stassi..Van wie ik...ooit...hield is daar nog.....ergens...' Snikte hij moeizaam.

Stassi voelde zich schuldig....
"ooo sorry... Tasunke was je naam toch...." ze zuchte diep.
"ik weet niet hoe het is gekomen..." opeens gaf ze hem een zoen op z'n wang.

Tasunke schrok ervan.'Stassi...?,Ik weet dat jij daar ergens bent en ik zal me best doen om die Stassi naar boven te halen.' Zei hij plechtig.Ik mis haar zo erg dat ik er niet eens aan denk dat ik haar meschien ook kan helpen Dacht hij.Hij snikte nog wat.

Stassi glimlachte naar hem...
"maak je geen zorgen ik krijg m'n geheugen wel terug...." ze grinnikte.
"hopelijk dan..." ze zuchte.
ze kwispelde en bewoog haar oortjes.