Rustig bij de waterval......

'Ja,dat meen ik echt.'
Hij keek naar de grond.
Hij bloosde.

Stassi wist helemaal niet wat ze moest zeggen...
"ooo eu... oke..." ze werd echt knalrood en keek hem aan en toen weer naar het gras.
ze wist echt totaal niet wat ze moest doen of zeggen.

'Nu ben ik vast dood.. Als Edward er achter komt.'
Hij zweeg.
En bedacht wat hij met hem zou doen.
Hij rilde.

Stassi keek hem aan...
"edward doet jou niks.... daar zorg ik wel voor..." ze glimlachte naar hem.
ze nam nog een hap van de appel.

'Dankje...'Hij glimlachte naar Stassi.
Hij keek naar de grond en begon aan het gras te vriemelen.

Stassi glimlachte terug...
ze nam nog een hap...
ze keek naar Tasunke en vroeg "wil je ook een appel....??? "
ze keek even naar het gras en toen naar het water.
der staart zwiepte heen en weer en haar oortjes bewogen alle kanten op.

'Nee,dankje.'Zei hij.
Hij was zo blij dat hij wel een gat in de lucht kon springen.

Stassi nam nog een hap uit de appel.
ze kon zien dat hij blij was maar waarom zou hij blij zijn???
ze vroeg "ik zie dat je blij bent.... waarom???" ze glimlachte nieuwsgierig naar hem.
ze legde het klokhuis op de grond en krabte aan der oortje....

'Omdat ik het er eindelijk heb uitgegooid.'Zei hij.
Hij keek naar zijn poot,die was door het gevecht met Diar weer open gehaald.
Hij rende een rondje om de waterval.

Kovu liep achter de waterval en ineens rende er iets op hem af. Hij zag niet wat het was want opeens botste het tegen hem aan. Het was die jongen die hij toen straks ook had gezien. Hij snoof en stond op. Zonder iets te zeggen liep hij naar de voorkant van de waterval en ging op een rots zitten. Hij keek naar zijn spiegelbeeld en haalde diep adem. Hij had niet door dat Stassi er ook was.

Tasunke ging naast Stassi zitten.
En keek naar Kovu.
Hij zou toch een keer vrienden met hem willen zijn.
Hij dacht na en keek weer in het water.
Zijn vacht zat helemaal onder het bloed.
Hij had ook al veel bloed verloren ook tijdens het lopen.
Het gevecht had hem uitgeput.
Hij viel flauw...

Stassi keek geschrokken op...
"Tasunke....!!!" ze schudden hem rustig bij z'n schouders....
ze zag toen pas dat Kovu er was en keek even naar hem en toen weer naar Tasunke.
ze scheurde een stuk van der shirt af en nu was ie nog korter...
ze deed het om alle wonden en haalde wat water om het bloed weg te halen....

Tasunke ademde nouwlijks.
Zijn hart kopte ook bijna niet.

(ik moet gaan :S morgen ben ik er weer)

Kovu keek naar de twee. Hij was niet van plan te gaan helpen. Hij mocht Tasunke niet zo ondanks dat hij een hunter was. Hij keek even naar Stassi en zuchtte daarna sloot hij zijn ogen en ging liggen.

Stassi ze schudden hem nog een keer heen en weer.
"niet weer...." ze keek sip.
ze liep snel naar het water... ze pakte water en gooide het over hem heen...
in de hoop dat ie wakker werd

Langzaam kwam hij bij.
Ineens schoot hij overeind.
'Huhwat ?'Zei hij.
'Ik sliep niet..'Zei hij dromerig.
Hij schudde zijn hoofd.

Edward zat aan de kant.Hij rolde met zijn ogen.Hij sloot zijn ogen en hoorde alles heel goed wat ze zeiden.Hij had zin in bloed.

( niet bij mij Aub ! ik ben gister half dood gegaan)
Tasunke's oren hoorde iets.
Hij draaide zich om.
Daar zag hij Edward zitten.
Ahh nee Zei hij.

(o jawel xD nene)
Edward verdween.Hij vloog als een vleermuis weg.

Stassi keek blij op.
"je bent weer wakker...." ze glimlachte.
ze hoorde ook iets en keek om zich heen en zag Edward.

Tasunke keek nog half dromend naar Stassi.
Hij schudde wat en zei: 'Edward...'
'Daar...'Hij wees naar de plek waar Edward zat.

Stassi keek terug naar Tasunke.
"gaat het wel... misschien moet je even gaan liggen" ze glimlachte.
"ja dat was Edward hoezo...???" ze keek hem lief aan.

'Nhee..niks.'
'omdat hij die keren mij had aangevallen.'
Het begon weer te dagen...
Het gevecht,Het bloed,Céline....
Alles.
'ik ben nog wel een beetje duf,dat is alles.'
Hij keek naar Stassi,glimlachte kort,en wendde zijn blik toen weer af.

Stassi keek hem aan en was wel bezorgd.
"oke dan hopelijk gaat het snel beter... doe dus maar rustig aan"
ze glimlachte naar hem en zwiepte rustig met der staart.

Tasunke veranderde in een wolf en keek naar Stassi met zijn grijze ogen.
Hij keek naar de wond op zijn wond op zijn poot die nog steeds pijn deed.
Hij zuchte.
Wat was er toch met hem ?
Hij deed zo raar vond hij zelf.