Aankomen

Tasunke nam zijn hand terug en keek naar Nuka.
Ze had wat tijd nodig dat wist hij zeker.
Hij keek en veranderde toen in een wolf.
Zijn ogen zeiden: ik al je niks doen,echt waar.

Devon liep weer terug naar de Hunters toe. Zijn doorzichtige ogen gleden hen een voor een langs. Hij schatte hen allemaal jonger in zo rond de 16, 17 jaar. Er werd niet veel gezegd, dat was kennelijk ook niet nodig. Devon keek naar Nuka. ''Nuka je sprak daarnet opeens de naam Dair. Waarom?'' vroeg hij puur uit nieuwschierigheid.

Stassi keek naar Nuka....
"ik ga maar is naar de waterval..." ze glimlachte naar Nuka en de rest.
ze veranderde in een wolf en liep weg richting de waterval.....

'Ik kan het je ook wel uitleggen.'Zei hij.
'Diar is een vampier,hij is samen met Céline,zijn partner,verder zou ik niets ervn weten ooh ijh heeft een paar keer aangevallen.'
Hij zweeg een keek weer naar Nuka.
Nog steeds in zijn wolven gedaante.
Toen liep hij achte Stassi aan.

Kovu keek strak naar het meisje. Het had vast met haar verleden te maken dat ze zo reageerde op alles. Hij sprong ineens uit de boom en kwam rustig op de grond terecht. Zijn emotieloze blik was gericht op Tasunke en Nuka. Zijn ogen gleden even over alle twee heen. Of nouja alleen zijn grijze oog dan. Zijn zwarte oog keek hun alletwee strak aan. Hij bleef op een afstand staan en wachtte af hoe ze zouden reageren. Opeens kwam Devon weer terug en zijn lichtte grom kwam uit zijn keel. Hij had het niet eens door dat hij zo reageerde. Hij deed een stap achteruit en hield zijn hoofd laag.

Nuka keek nog even naar de wolf en toen terug naar Devon. Haar nachtzwarte ogen recht in zijn doorzichtige ogen. Hij fascineerde haar. Maar ze kon geen besluit stellen waarom precies. Toen ze zijn vraag hoorde liet de hand met het zilveren armbandje haar rok los en wees naar de kralenband om zijn arm. 'Twee druppels water in de zee' fluisterde ze terwijl haar blik nog steeds op zijn ogen gericht was. Nuka dacht aan haar gesprek met Dair en glimlachte lichtjes. 'Vahun.' fluisterde ze, wat op Devon doelde.

Toen Devon een grom keek keken zijn ogen strak naar Kovu. Zijn doorzichtige ogen leken door hem heen te staren. Waaraan verdien ik die grom? vroeg hij zich af. Hij streek een lok zilvergrijs haar achter zijn oor zonder zijn blik los te laten van Kovu. Toen hij de uitleg van Nuka hoorde keek hij naar zijn armband. ''Twee druppels water'' herhaalde hij fluisterend. Een flits doorboorde Devon`s gedachte en toonde een visieon. Of eerder een herinering...

Nuka werd al iets rustiger nu er minder personen waren en liet nu de sleep van haar rok volledig los. Haar donkere haren hingen deels voor haar gezicht, en haar donkere ogen vielen nu niet zo op als gewoonlijk. Ze keek vanuit haar ooghoeken naar Kovu. Wie was hij? Was hij te vertrouwen. Nuke bleef echter wel op de grond zitten, haar knieën opgetrokken en armen er lichtjes omheen. Daarna ging haar blik terug naar de vampier. Ze merkte dat hij in gedachten verzonken was. 'Devon?' fluisterde ze zachtjes.

Devon schrok op uit zijn gedachte en hij keek naar Nuka. ''Ja?'' vroeg hij nog steeds een beetje afwezig. Hij was geschrokken van de herinering die hem getoont was.

Nuka wou wat vragen, maar ze hield haar mond en schudde zachtjes haar hoofd. Ze wou opstaan, nu het hier een stuk rustiger was. Maar toen ze dat wou doen voelde ze een steek in haar voet. Ze bleef zitten en keek naar haar hiel. Doordat ze op haar blote voeten liep en ze over een rotsstuk had gestruikeld, lag haar hiel open en liepen er enkele fijne lijntjes bloed uit. Nuka zuchtte en probeerde met haar hand wat bloed weg te vegen.

Kovu ging zitten en bleef strak naar hun kijken. Hij vertrouwde Devon niet. Hij vertrouwde ze eigenlijk allemaal niet behalve Stassi die had hij al ontmoet. Kovu bleef in zijn leeuwen vorm zodat hij makkelijker kon aanvallen als het moest. Hij zag het bloed aan de hiel van Nuka. Hij keek daarna scherp naar Devon. Die moest er immers toch op ingaan zeker omdat hij een vampier was. Zijn oren gingen naar achteren maar hij probeerde dit keer niet te grommen en zich rustig te houden. Waarom hadden zijn ouders hem nou ook aangeleerd dat Vampieren en vahuns grote vijanden waren?

De sterke geur van het bloed drong in Devon`s neus. Hij verloor een moment zijn zelfcontrole en even leek het of hij Nuka wou aanvallen. In plaats daarvan greep hij naar de flacon aan zijn riem en kieperde de hele inhoud van het flesje in zijn mond. Hij dronk alles in een tuig leeg en liet toen het flesje langzaam zakken. Een straaltje bloed liep langs zijn mondhoek over zijn kin en Devon veegde het weg.

Kovu gromde luid. Hij had Devon zien kijken naar het bloed. Hij rende ineens op hem af en sprong met zijn grote leeuwenlichaam op hem. Hij zette zijn poot op zijn borst en keek hem strak aan. Hij brulde een keer en keek hem nog steeds strak aan. ''als je het maar laat Vahun of moet ik Vampire zeggen?'' vroeg hij grommend en keek hem dreigend aan.

Nuka schrok ervan 'Laat dat!' schreeuwde ze bang en kroop terug in elkaar. Haar oren lagen zo plat dat ze bijna niet te zien waren onder haar donkere haren. Haar hele lichaam en ze wendde haar blik af van de twee.

''Ja ik ben een Vampire, maar ook een Vahun. Als ik dat niet was geweest was ik haar al eerder naar de keel gesprongen'' zei Devon fel. Zijn witte hoektanden waren goed zichtbaar en waren gevaarlijk dicht bij Kovu`s nek. Hij duwde het leeuwenlichaam van zich af en stond op. ''Ik doe haar niks. Waarom denk je dat ik een flacon bloed altijd standaard bij me heb?'' zei hij.

Kovu keek even naar Nuka en gromde harder. Daarna keek hij weer naar Devon. ''ik zag hoe je keek ik weet maar al te goed hoe vampire's zijn. Ze zijn niet te vetrouwen'' gromde hij naar hem. Zijn haren waren puntig en hij stond in een dreigende houding voor het geval Devon hem zou aanvallen.

''Niet allemaal nee dat ben ik met je eens. Maar de Vahun wil deze oorlog stoppen en dat kan alleen als we met elkaar leren samenleven. Ik bijt geen levende'' zei Devon. ''Ik kwam hier omdat dit mijn thuis is. Jaren geleden ben ik hier vertrokken, ik was gevonden door een aantal Vahun leden. Ik had een hersenschudding zeiden ze. Ze hebben me verzorgd en ik werd een van hen'' zei hij.

'Scheer niet alle bloeddrinkers over eenzelfde kam.' fluisterde Nuka terwijl ze opstond. Haar hiel bloedde nog steeds, maar ze leek daar niet over in te zitten. Voorzichtig, voetje bij voetje, probeerde ze dichterbij te komen. Ze had het moeilijk met sociaal zijn. Maar ze glimlachte zachtjes toen ze dacht aan haar ontmoeting met Collet, die haar zus bleek te zijn. Na de moord had ze geen enkel persoon nog aangeraakt, en plots had ze Collets hand vastgenomen. Nu ging het sociaal zijn iets beter, maar het bleef een hele opgave. Haar nachtzwarte ogen keken naar de twee.

Kovu keek scherp naar hem. ''je liegt! De vahun zijn even erg als de vampiers! Mijn ouders hebben me dat geleerd voor ze nog werden vermoord door de vampieren'' brulde hij. Hij was misschien kwaad geweest op zijn ouders maar hij had hun wel geloof over wat ze over de Vahun hadden gezegt. Hij wist zelf ook niet waarom.

''De Vahun willen deze oorlog eindigen'' wierp Devon tegen. ''Waarom wraak nemen wegens je ouders. Dat is verleden tijd. Laat ons kijken naar de toekomst en samenwerken met elkaar'' zei hij. Devon keek Kovu strak aan hij had zo`n vermoede dat de jongen niet voor reden vatbaar zou zijn.

''Waarom zou ik je geloven?'' vroeg hij en keek hem strak aan. Hij twijfelde even en veranderde toen ineens terug naar zijn andere vorm. Een jongen met zwart/grijze kleren, wit donker haar en een zwarte muts op keek hem strak aan. In zijn riem hing een zilvere zwaard dus Devon kon maar beter niet vijandig bij Kovu overkomen anders trok Kovu zo zijn zwaard.

Nuka geloofde hem wel. Ze had er zelf al een tijd over zitten denken bij de Vahun te gaan, maar dacht daarmee haar gestorven ouders te verraden, die door een vampier vermoord werden. Heel voorzichtig stapte ze naar de vampier toe. 'Devon.' fluisterde ze en keek hem aan. Lagzaam stak ze haar hand naar hem uit. Een enige vorm van aanraking dat ze vertrouwde na die vreselijke dag. Na de dag waarop ze wees werd, en als kind alleen moest rondzwerven. 'Ik geloof je.'

''Waarom zou je het niet doen?'' vroeg Devon aan Kovu. Hij keek de jongen recht aan hij wou hem laten zien dat hij het niet slecht bedoelde maar hoe kon hij dat laten zien bij hem?
Hij keek opzij naar Nuka. ''Bedankt dat je me vertrouwd'' zei hij. Hij keek even naar haar hiel. ''Dat moet verbonden worden'' zei hij.

Nuka legde voorzichtig haar uitgestoken hand tegen zijn arm. Waarom vertrouwde ze deze vampier? Ze had nooit iemand vertrouwd. Behalve haar zus. Waarom deze wildvreemde wel? Haar blik ging ook even naar haar hiel en ze haalde haar schouders op. Nuka kon wel tegen een stootje. Je zou niet snel tranen bij haar zien.

Kovu keek hem scherp aan. ''oke daar heb je een punt..'' zei hij en zuchtte diep. Hij begon nu behoorlijk te twijfelen. Vooral omdat hij zijn ouders eigenlijk nooit had gemogen. Zijn oren hingen slap en hij keek naar de grond. Hij zweeg en wist eigenlijk niet meer wat hij moest zeggen. Hij had nu het idee dat hij de vampier voor niets had aangevallen. Wat moest de vampier nu wel niet van hem denken?