Cèline en Lara in veilligheid brengen.

Dair was met Cèline en Lara naar de grotten gegaan. Hier kwamen geen Hunters. Niemand wist waar deze grotten waren. Zijn opa, Gios, had deze grotten nog gevonden. Ze leefde hier al een tijdje en Dair had hier zijn clan gevestigd. Hij legde Cèline neer op een bed dat tegen de grotwand stond. Hij leunde zelf tegen de muur en keek naar haar.

Céline keek hem stil aan en zuchtte even. "Sorry dat ik er niet was" zei ze zacht. Ze trilde iets en legde haar hand even op de bijtwonde. Ze zweeg weer en staarde stil voor haar uit. Ze keek dan stil naar Dair

''Je kon er ook niet veel aan doen'' zei Dair. Hij liep naar een kast toe en haalde er een shirt uit. Hij scheurde er een reepje vanaf en liep weer naar Cèline. Hij verbond haar bijtwonde. ''Als het goed is moet dit zo weer genezen zijn'' zei hij tegen haar.

Céline zuchtte even en keek er stil naar. Ze had even pijn maar de pijn ging al rustig weg. Ze wist dat het vast voorbij was tussen hun. Wat ze liever echt niet wilde. Ze zuchttte weer en een traan prikte in ahar oog. Ze zweeg er best over..

Dair zweeg ook. Hij veegde wel nog de traan bij Cèline`s oog weg. Hij keek haar zwijgend aan. Daarna stond hij op en leunde weer tegen de muur. In zijn gedachte zat hij nog bij het probleem van de gemuteerde Vampieren. Ze hadden nu in iedergeval een tegengif ervoor.

Céline zuchtte en staarde stil voor haar uit. Hoe kon ze erover beginnen? Ze zweeg en ging met een beetje pijn recht zitten. "Dair" begon ze zacht. "Zijn we euhm nog bij elkaar?" vroeg ze stil. Ze keek hem aan.

''Momenteel niet'' zei Dair kalm. Hij probeerde al zijn gevoelens uit te bannen.
Hij probeerde niet meer te denken aan Cèline al bleef ze steeds terug komen.
Toen ze weg was had hij geleerd zijn gevoelens uit te bannen.
Maar nu ze hier weer was, werd dat steeds moeilijker.

Céline keek hem stil aan. "Ow" zei ze stil. Ze slikte en keek snel weg. Tranen sprongen in haar ogen. Zou haar hart breken door dit? Ze slikte en kneep haar ogen dicht. De tranen gleden over haar wangen. Ze keek voor haar uit.

Dair wende zijn blik af. Hij zag vanuit zijn ooghoeken Cèline huilen. Hij kon daar dus absoluut niet tegen. Hij ging naast haar zitten en drukte haar teen zich aan. Misschien was dit noet het goede moment om haar te troosten maar meer kon hij nieet voor haar doen.

Céline keek stil toen hij haar tegen zich aandrukte en veegde een traan weg. Ze keek hem nu helemaal neit meer aan. Ze staarde stil voor haar uit en een paar tranen drupten op de grond. Céline was beter hier gebleven. Nu was ze haar partner waar ze zoveel van hield kwijt. Ze zuchtte en duwde zijn armzen van haar weg en stond op. Ze slikte. "Ik wilde nog een kind maar je wil me vast neit meer" zei ze stil. "Ik ga wel" zei ze daarna. Ze liep richting de uitgang van de grot.

Dair stond meteen op en had zijn mond al open om haar tegen te houden. Maar hij liet de lucht ontsnappen in een zucht en sloot zijn mond weer. Hij voelde zich ineens weer die jongen van 17 jaar. Die onwetende knul. Hij zag er ook nog steeds zo uit. Als een jongen van 17. Hij was nooit meer ouder geworden kwa uiterlijk. Hij wist niet goed wat te doen. Een deel van hem riep hem om Cèline tegen te houden terwijl zijn benen als aan de grond gelijmd voelde.

Céline slikte en kneep haar ogen dicht. Ze kon hem neit verlaten. Haar hart hield teveel van hem. Ze stopte en zette haar hand tegen de wand. Ze keek naar buiten en even stil achterom. Ze slikte en kon dit niet. Ze zag dat hij duidelijk bleef staan dus hij wilde haar neit meer... Ze snikte even en maakte aanstalte weg te gaan

Uiteindelijk liep Dair met grote passen op Cèline af. Hij draaide haar om en kuste haar op haar mond. Hij voelde iets warms langs zijn wang. Hij realiseerde dat het een traan was, zijn traan. Hij had armen om Cèline heen geslagen.

(Eigenlijk was het dit liedje dat me aansporrde xD. https://www.youtube.com/watch?v=n8kX3y69sQE&feature=related)

Céline schrok even en zoende met hem mee. Ze zag de traan en veegde die rustig weg. Ze ahsd zelf ook tranen en sloeg haar armen rond zijn nek. Ze wist dat hij nog van haar hield. "Ik beloof je dat ik neit mer wegga" fluisterde ze rustig en zacht.

Dair`s handen rustte op Cèline`s heupen.
Hij zweeg enkel toen zacht fluisterde.
Hij streelde met zijn vingers even langs haar wang.

Céline keek hem stil aan en gaf hem een lange zoen. "Echt waar, het spijt me dat ik weg was" zei ze weer. Ze wilde hem echt terug. Ze veegde haar tranen weg en een lichtte glimlach kwam. Ze hield haar armen nog rond zijn nek en keek in zijn blauwe ogen. Van die ogen was ze in eht begin al meteen verliefd op

Dair glimlachte even flauwtjes. Hij wou Cèline nooit meer loslaten.
Hij keek pas op toen er een Vampier de grot binnenkwam.
''Er zijn een aantal gemuteerde op weg hiernaartoe'' zei hij hijgend en leunde tegen de grotwand.
''Ze laten je ook nooit met rust'' mompelde Dair geergerd. Hij gaf Cèline nog gauw een kus en verliet toen de grot.
In het ergste geval waren de gemuteerde al bij het plein.

Céline keek Dair na. Ze keek even de grot rond en dan naar buiten. Ze moest helpen, ook al was ze zwak. Ze rende snel en stiekem achter Dair en de vampier aan