Verdriet

Céline kwam aanlopen,ze had geen idee waar ze heen ging.
Het kon haar ook niets schelen.
Ze snikte en ging zitten.
Ze keek nergens voor op en tranen vielen op de grond.
Ze keek naar haar buik en wreef erover.

Een grijze wolf kwam aan rennen en veranderde snel in een mens.'Céline het is niet wat het lijkt hoor.'Zei hij.'Zei kuste hem,niet andersom.'Hij ging naast haar zitten.

Céline keek niet op
"wat kan mij het schelen"
ze snikte en tranen vielen
ze keek naar haar buik

'ik snap hoe je je nu voelt,maar geef het de tijd het komt heus wel goed..'Zei hij.hij keek naar Céline."Als de wereld niet veranderd dan zou alles instorten.' die woorden spookte door zijn hoofd.

Céline keek nog steeds naar de buik
ze trilde helemaal
de beelden kwamen opeens voor haar
ze zuchtte verdrietig