Over de daken.

Glados Sprintte over een dak heen van de verloren stad, het stof vloog er met elke stap vanaf.
De rand naderde, en Glados zette zich af, en kwam op een ander dak terecht, het gaf een geweldige adrenaline stoot, en dat was natuurlijk wel goed!.
Glados trok een deur open, en zag mensen lichamen liggen, dode mensen lichamen..
Glados sprong door een raam heen, naar een ander klein huisje, en was nu binnen.
De kraan drupte nog, het was raar.
Spinnenwebben zaten overal, en Glados zuchtte.
Hij liep naar de trap toe, en ging naar boven.
De trap kraakte, en ging achter hem kapot.
Weer begon Glados te sprintten, maar op het laatste moment stopte hij, en draaide hij zich om, hij zag iemand staan.

Bloed lag over de hele grond verspreid. Een donkere schim zat op een trapleuning en ademde zwaar. Onder het donkere haar verschenen twee gloeiende rode ogen. Ze keken Glados recht aan. 'Jij.' siste ze.

Caidan stond een stukje bij Glados vandaan. Haar zilveren pistool glinsterde aan haar riem. Caidan knielde neer bij een van de dode lichamen. Een huivering ging over haar rug toen ze de lijken zag. Ineens hoorde ze iets achter zich. Caidan draaide zich om en kek recht in de ogen van Glados. Haar rechterhand had haar boog vast en haar linker had een pijl met een zilvere punt vast.

Céline kwam aanlopen,ze had nog niemand gezien
ze zuchtte en dachtte aan alles.
Toen zag ze Glados en Kaida,ze slikte
ze wist dat Glados haar zeker wat zou doen
normaal Kaida niet maar nu zeker wel
Ze zag ook Caidan
die kende ze niet

Glados greinsde, en stak z'n tong naar buiten, een hagedissen tong.
Zo werd duidelijk dat Glados een Hunter was, hopelijk begreep Caidan het.
Glados vond Caida wel leuk, maar dat kwam vooral door haar kleding, en haar boog.
Het gaf een soort, hunters gevoel, en Glados moest er door greinzen.

"Ja, ik." zei Glados tegen kaida, en Glados speelde met z'n pistool, die geladen was.
Het pistool draaide snel in Glados z'n hand rond, en Glados was geconcentreerd op Kaida.
Glados sprintte op haar af, en trapte in haar maag, en zette zich af met z'n hagedissen krachten.
Glados maakte een Salto achterover, en kwam net goed terecht.
"Hehe, heb je niks beters?" zei Glados greinzend tegen Kaida.

Céline keek naar hem,ze wilde niets doen
ze wilde helpen maar dan kwam ze alleen in de problemen
en Kaida haatte haar....
Ze keek van een afstand en hoopte niet gezien te worden

Kaida legde haar arm tegen haar maag. Ze had net velen van bloed beroofd en veegde een laatste streep bloed van haar mond. 'Jawel hoor.' zei ze en voor Glados het wist was ze opgesprongen, trok Glados onverwacht naar haar toe, naar de trappenleuning, en zette haar tanden in zijn hals. Niet lang, nog geen twee seconden. Waarna ze opsprong en naar beneden sprong, de trap af. Ze kwam goed terecht en vluchtte het huis uit.

Céline keek Kaida na
ze slikte eventjes,ze bleef nog steeds ver weg staan
ze keek even naar Glados
ze toonde nu nog geen angst

Glados viel op de grond, en hij legde z'n hand tegen z'n nek aan, en begon te spartelen, langzaam stroomde er bloed uit.
Glados keek als laatste hoop naar Celine.
Glados deed z'n riem af, en deed die om z'n nek, zodat hij niet zou doodbloeden.
Hij moest nu ergens tegengif vinden, voor het te laat was!.
Glados lag op de grond, en keek Celine aan.
z'n nek deed pijn, en z'n tanden ook..

Céline wist neit wat ze moest doen.
Hij wilde Dair eens vermoorden.
Ze slikte,oke 1 keer.
Ze liep naar hem toe en knielde neer bij hem
"vertel dit alsjeblieft aan niemand"
ze slikte even

Caidan had inmiddels wel begrepen dat Glados een Hunter was net als zij. En die andere twee schenen Vampieren te zijn. Ze schrok even toen ze zag wat er gebeurde al ging alles in een waas aan haar voorbij. Caidan snelde naar de Vampier en de andere Hunter en knielde ook bij hem neer. Ze keek naar de Vampier. ''We moeten het hechten. Zo niet dan sterft hij aan teveel bloedverlies'' zei ze tegen haar. ''Snel ga een stompe naald en wat draad halen dan zorg ik ervoor dat hij niet teveel bloed verliest'' zei ze tegen Cèline. Caidan wachte niet op antwoord maar scheurde een stukje stof van haar shirt en pakte een flesje met water. Ze goot het water op het doekje en begon voorzichtig de wond schoon te maken. Daarna pakte ze een ander flesje met alcohol. ''Dit kan even prikken'' zei ze tegen Glados. Daarna ontsmette ze de wond.

Céline knikte en rende weg.
Iets later kwam ze terug en gaf het aan Caidan.
Ze wist dat het alletwee hunters waren.
Toch was ze niet bang en hielp ze.
Zo was ze,ze hielp anderen en haatte vechten.
Ze keek naar Glados en Caidan.

Caidan nam de spullen aan en reeg het draad door de naald. Met haar hand trok ze een van de adelaarsveren van haar eigen vleugels op haar rug uit. Ze gebruikte de punt om in het draad een goede knoop te leggen. Daarna begon ze vlug en met snelle, sierlijke beweging de nek van Glados te hechten. Na een paar minuten was het klaar. Caidan boog zich voorover naar Glados` nek om het stuk draad dat ze overhield los te bijten. Ze durfde niet te trekken aan de hechting. Caidan keek Glados recht aan. ''Je moet zo min mogelijk met je nek bewegen. Over een paar weken mag de hechting eruit'' zei ze zacht tegen hem. Caidan stond weer op en strekte haar vleugels even. Ze keek naar Cèline. ''Ik ben je dankbaarheid verschuldigd'' zei ze. Hoewel ze Vampieren haatte kon ze er niet omheen.

Céline knikte en glimlachtte zacht.
ze keek naar Glados.
Ze wachtte even op zijn reactie.
ze vond het wel wat raar...

Glados stond op, en zonder enig na te denken, Zoende hij Caidan meteen op de mond.
Het was een fijn gevoel, een andere hunter die ongeveer hetzelfde dacht als hij..
Na tien seconden liet hij weer los van haar lippen, en keek hij haar aan.
"Ik moet weer gaan, ik spreek je later wel... ehm, wat was je naam ook al weer?"
"Ik ben iniedergeval Glados" zei Glados en hij draaide zich om en sprong van het dak af naar een andere.. en zo verdween hij..

Céline keek ernaar en zuchtte.
Daarna ging ze zelf ook weg.
--geen bedankje? Nou mij best,dit was de laatste keer--

Caidan keek Glados na. Ze had de kus totaal niet verwacht. Haar hart bonzde nog even na.
Daarna greep Caidan haar boog stevig beet en liep naar het raam.
Behendig klom ze eruit en liet zich vallen. Vlak voor ze de gronde raakte spreide ze haar vleugels en vloog weg.