Saaaiii !

Tasunke zat aan de waterkant en keek naar het water.
Hij zat zich iets te bedenken.
Zou Stassi ooit van mij houden ? Dacht hij.
Dit was een gadachte die al langer in zijn hoofd rond tolde maar nog nooit zo erg als nu.
Hij sloeg met zijn poot in het water zo dat het opspatte...
De rimpels in het water verpestte zijn spiegelbeeld.
Hij zuchtte.
'Zou er ooit iemand van me houden ?' Zei hij.

Céline kwam aanlopen,ze had Tasunke niet echt door.
Ze dacht aan Stassi,ze had haar gered.
Zou Dair dat erg vinden?
Opeens botste ze tegen Tasunke en viel in het water
ze kwam proestend boven en zag hem
"oh euh het spijt me...."

Hij wankelde wat maar vond snel zijn evenwicht.
Hij draaide zich om.
Stak een hand uit en zag dat het Céline was.
Hij veranderde snel in een wolf en rende de bossen in.
In de hoop dat ze Diar niet zou roepen.

Céline schrok op en ging eruit
"hee wacht nou!!!!"
ze zuchtte en ging zitten
waarom zijn de meesten nou bang van haar...
om Dair,maar toch

Tasunke keek vanachter een boom naar Céline.
Hij zag haar wonden.
Toch had hij ergens spijt...
Hij veranderde terug en liep naar Céline.
Hij ging naast haar zitten.
'Het spijt me nog van die wonden...enzo.'Zei hij.
Hij keek naar de grond.

Céline glimlachtte zacht
"niet erg"
ze keek naar de wonden die goed genezen waren
behalve die van Kaida...

'Ik dacht dat je Diar zou roepen omdat ik je heb aangevallen enzo.'Zei hij.
Jij bloosde.

(ik ga nu ! tot zo meschien)

Céline keek hem aan
"ik ga niet altijd Dair roepen hoor"
ze glimlachtte zacht
"ik kan zelf ook wel wat"