Kovu is new..

Kovu stond voor de wouden. Hij keek voor zich naar het zwarte gat dat hem tegemoet kwam. Je kon zo zien dat in het woud niet veel licht kon komen door de dicht begroeide bladeren en planten. Hij keek even achter zich en sloot zijn ogen. Hij haalde diep adem en legde een hand op zijn zwaard die in zijn riem vast zat. Hij begon langzaam richting het begin te lopen en na een tijdje zat hij al ver in het woud. Hij keek omzich heen maar er was niet veel meer te zien dan alleen bomen en hoge planten. Zijn zwarte leeuwen oren hingen wat slap en zijn staart hing laag en zwiepte soms wat heen en weer. Hij kwam uiteindelijk bij een openplek en zag een rots. Hij ging op de rots zitten en sloot zijn ogen even. Zijn oren gingen iets omhoog en hij concentreerde zich op de geluiden omzich heen.

Stassi was in het woud.
ze veranderde in een wolf en liep achter Kovu.
ze was doodstil en keek hem aan....

Kovu hoorde iets achter zich en zijn oren gingen meer omhoog. Hij draaide zich om en stond op. Hij keek recht in de ogen van een wolf. Zijn zwarte oog bleef stil hangen maar zijn andere grijze oog gleed over de wolf heen. Hij had het idee dat dit geen echtte wolf was maar een hunter. ''wie ben je hunter?'' vroeg hij scherp. Hij keek strak naar de wolf en deed een stap naar achteren. Dan had hij teminste nog tijd om zijn zwaard te trekken als het nodig was. De wolf kon wel een hunter zijn en Kovu was het zelf ook maar Kovu vertrouwde niemand, dus ook zij niet.

Stassi veranderde in een wolf....
ze kon zo haar zwaard pakken en zuchte.
"ik ben.... Stassi en jij...???" ze keek hem strak aan.
ze zwiepte rustig met der staart en haar oren lagen half in der nek.

Kovu keek strak naar haar. ''Waarom zou ik je dat vertellen?'' zei hij kort en snoof even. Hij liet zijn hand nu rustig langs zijn lichaam hangen. Hij had niet het idee dat het meisje iets kwaads in de zin had. Hij keek even omzich en daarna weer even naar het meisje. Hij zuchtte en draaide zich om. Zonder nog antwoord te geven op haar vraag liep hij gewoon door. Hij keek naar de vele grote bomen omzich heen. Veel waren hetzelfde maar soms zag je nog enkele andere soorten. Een kille wind waaide door het woud heen en het gaf Kovu even de rillingen. Hij stond stil en keek even achter zich. Het meisje was er nog. Hij keek weer voor zich en haalde zijn schouders op. Hij liep weer rustig verder.

Stassi keek hem na...
"dan niet.... de hunters en vampieren die hier leven willen graag weten wie iedereen is...." ze zuchte.
ze veranderde in een wolf en rende langs hem naar een open plek in het woud.
ze veranderde in een mens en ging rustig op een rots liggen....

Kovu voelde dat ze er aan kwam en ineens rende Stassi langs hem heen. Hij kwam na een tijdje zelf ook op de open plek en keek droog naar Stassi. ''misschien willen ze dat weten ja, maar van mij krijgen ze het niet te weten, ik vertrouw niemand en dat blijft voorlopig ook zo'' zei hij kort en keek daarna naar het gras. Hij ging rustig zitten het was een paar meter vanaf de rots waar Stassi oplag. Hij sloot zijn ogen even en ademde diep in en uit. Hij wist niet wat hem hier allemaal te wachten ging staan maar Stassi had duidelijk ook vampieren gezegt dus blijkbaar waren die hier ook.

Stassi keek nieuwsgierig naar de hunter."
ze dacht ik kom er nog wel achter hoe hij heet....
ze zuchte en kraste wat met haar ster in de rots.

Kovu opende zijn ogen langzaam. Hij keek met zijn grijze oog even naar Stassi en zag haar nieuwschierige blik. Hij kon een lichtte grijns niet onderdrukken en keek even weg. Toen zijn blik weer normaal was richtte hij zijn blik op haar ster. Het zag er goed en vooral behoorlijk scherp uit. Die wou hij niet naar zich toe gegooid hebben. Hij zuchtte en keek daarna naar de lucht. Op de openplek kon je meer zien van de lucht dan midden in het woud. Hij liet zich op zijn rug vallen en legde zijn armen onder zijn hoofd. Het werdt al donker en de eerste sterren stonden al aan de hemel.

Stassi keek hem weer nieuwsgierig aan en hield der hoofd scheef.
ze zuchte "waarom ben jij zo gesloten..." ze keek naar de sterren in de lucht.
ze deed haar sterren terug bij de rest en glimlachte.

Kovu keek even naar haar en daarna weer naar de lucht. Hij zuchtte diep en wist niet of hij daar nou antwoord op moest geven. Hij besloot het toch maar te doen en sloot zijn ogen. ''Omdat ik mijn hele leven al eenzaam ben..'' zei hij kort en snoof even. Hij dacht kort aan de dood van zijn ouders en de vampieren die dat veroorzaakt hadden. Hij schudde zijn hoofd en opende zijn ogen weer. Hij keek weer naar de lucht en er waren al veel meer sterren bij verschenen.

Stassi stond op en sprong van de rots en kwam naast hem terecht.
"had je geen ouders dan...???" keek hem nieuwsgierig aan.
ze liep naar de boom en sprong er lenig in en ze plukte een appel.
ze sprong er sierlijk uit en liep weer terug....

Toen Kovu dat hoorde wist hij al helemaal niet of hij antwoord moest geven. Ook dit keer antwoorde hij maar dan kreeg hij later hopelijk die vragen allemaal niet meer. Hij ging rechtop zitten en trok een knie op. Hij legde een arm erop en keek naar de grond. ''ik heb ze ooit gehad ja..'' zei hij zacht en zuchtte diep. Hij sloot zijn ogen en zag beelden over hoe zijn ouders tegen hem hadden gedaan. Hij slikte en draaide zijn hoofd weg van Stassi.

Stassi zag hoe hij reageerde en ging weer op de rots zitten...
"ooo sorry... ik wou je niet kwetse ofzoiets..." ze zuchte.
"mijn moeder was een hunter en m'n pa een vampier... ik werd meegenomen door m'n vader en als ik m'n zus toen was tegen gekomen was ze nu dood geweest.... ik heb ook geen goed verleden dus...." ze zuchte en keek weer naar de sterren en nam nog een hap van der appel.

''nou je kwetst me niet echt, het is meer de gedachten aan m'n ouders..'' zei Kovu en zuchtte even. Hij ging met zijn rug naar Stassi toe zitten en begon wat te trekken aan het gras. Hij liet het gras vallen dat langzaam voor hem neer kwam. Hij ging weer liggen op dezelfde manier als eerst en sloot zijn ogen weer. Hij had Stassi zijn naam nog steeds niet verteld. Misschien was ze wel te vertrouwen, want je gaat een vreemde echt niet zomaar een verhaal vertellen en dat deed Stassi wel. Toch twijfelde hij nog en zweeg hij nog over zijn naam.

Stassi keek naar de sterren.
"ach ja zo gaat het leven nou eenmaal...." ze zuchte.
ze nam nog een hap van de appel en ging liggen en keek naar de sterren.
ze pakte haar ster en gooide het klokhuis hoog op en gooide de ster er na.
de ster ging er dwars door heen ze ving de ster en ving de 2 delen van het klokhuis en glimlachte.

Kovu had het gezien en kon zich niet goed inhouden. Hij grinnikte even en zuchtte daarna. ''maar de meeste hebben goeie gedachtens, ik eigenlijk alleen maar slechtte..'' zei hij met een zucht. Hij ging weer rechtop zitten en draaide zich om. Hij stond op en keek naar Stassi. Hij keek kort naar de doormidden gesneden klokkenhuis en keek haar daarna weer recht aan.

Stassi keek hem aan.
"doe niet zo gek.... iedereen heeft goede en slechte gedachtes ik heb ook wel is slechte gedachtes maar door m'n goede gedachtes heb ik wel m'n verloren zus weer terug gevonden" ze glimlachte.
ze gooide de 2 delen klokhuis op de grond en ging rechtop zitten.

Kovu zuchtte en zijn oren hingen laag. ''jij kent mijn ouders niet..'' zei hij kort en zacht. Hij stopte zijn handen in zijn zakken en keek naar de lucht. Twee sterren vielen hem bestwel veel op. Zijn oren gingen iets omhoog, zoals bij een leeuw die verbaasd zou zijn. Hij glimlachtte en sprong in een boom, hij klom omhoog naar de top en toen hij op de top was zag hij de sterren weer. Hij ging op een tak zitten en zuchtte toen. Hij wist waar die sterren voor stonden, maar moest hij er nou zo blij mee zijn?

Stassi keek nieuwsgierig weer naar hem.
"ja dat klopt ik ken je ouder niet nee....." ze zuchte.
ze keek ook naar de sterren en ze lette heel erg op een ster...

Kovu keek even naar Stassi en volgde haar blik, het leek alsof ze ook naar een ster keek. Hij zuchtte even en sprong uit de boom, hij ging één of twee meter van haar af zitten en keek naar het donkere gras. De nacht gaf het hier een soort duistere sfeer. Hij keek weer even naar Stassi. En daarna weer naar de lucht. De twee sterren vielen hem nog steeds heel erg op maar hij wou eigenlijk dat ze er niet waren. Dan lette hij er ook niet zoveel op.

Stassi keek via der ooghoeken naar hem.
ze zwiepte rustig met der staart en der oren stonden naar de sterren gericht.
ze keek ook nog steeds naar die ene ster....
ze zuchte en keek even naar het gras....

Kovu keek helemaal naar Stassi. Zijn zwarte oog was nog steeds bewegingloos en zijn oren hingen laag. Misschien kon hij zijn naam toch wel aan haar vertellen. Al vertrouwde hij haar nog steeds niet echt. Het was maar zijn naam en meer niet. En bovendien verwachtte hij niet dat er hier mensen waren die zijn ouders kende. ''ik heet trouwens Kovu als je het nog wil weten..'' mompelde hij en staarde weer voor zich uit. Niet dat er veel te zien was, het was overal om hem heen donker. Alleen de sterren en de maan zorgde voor wat licht.

Stassi keek naar Kovu en glimlachte.
"mooie naam... zie je wel dat het niet zo erg is om je naam te vertellen..." ze glimlachte.
ze keek toen naar de maan en ze veranderde in een wolf en keek er nieuwsgierig naar....

Kovu keek naar haar en kon een glimlach niet onderdrukken. Hij grinnikte even en liep naar haar toe. Hij ging op de rots waar zij ook op zat zitten en keek weer naar de lucht. ''het is gewoon dat ik al jaren alleen leef weetje, ik heb nooit echt met iemand gerezen of iemand leren kennen, ook nooit vrienden gehad. Vandaar dat ik niemand vetrouw'' zei hij kort. Hij veranderde langzaam in een grijs met zwarte leeuw. Hij deed dit niet vaak maar omdat hij het gevoel had dat hij Stassi wel kon vertrouwend deed hij het nog maar een keertje. Hij zag eruit als een volwassen leeuw maar als mens was hij natuurlijk nog maar 18 jaar.